افزودنیهای تولید بتن
افزودنیهای روان کننده به منظور کاستن از میزان آب مورد استفاده در بتن
،مصرف می شوند.
آب اگر چه در جریان تولید باعث پخش و اختلاط بهتر بتن می شود اما
میزان اضافه پس از تبخیر،سبب به وجود آمدن فضای خالی درون
بتن آن هم بیش ازحد مورد انتظار خواهد شد . بنابر این روان کننده ها
این مزیت را خواهند داشت که ضمن روان سازی مخلوط بتنی در حین
تولید ، میزان فضای ناشی از تبخیر آب را کاهش دهند . با استفاده
از این نوع افزودنی ها ، مصالح سنگی در جریان تولید جای آب را گرفته
و علاوه بر افزایش وزن مخلوط بتنی ، استحکام آن بیشتر می شود .
سیلیکات سدیم مایع بیشتر در جریان تولید دال های بتنی مورد استفاده
قرار می گیرد . در واقع با ایجاد بار الکتریکی منفی به روان تر شدن
و پخش هر چه بهتر بتن در سطح قالب کمک می کند .سیلیکات سدیم
مایع همچنین به دلیل ترکیبات خاص خود قادر است تا نقش سیمان را در
افزایش استحکام بتن بر عهده بگیرد . بنابراین در مواقعی که به منظور
استحکام بیشتر در بتن نمی توان از حد مجاز سیمان مصرفی فراتر رفت ،
میزان مقاومت آن را افزایش می دهد.
سیلیکات سدیم بهترین پوشش برای جلوگیری از فرسایش بتن
هیچ سیمان پرتلندی در مقابل حمله اسیدها مقاوم نمی باشد . در محیط های
مرطوب ، دی اکسید گوگرد ( SO2 ) و دی اکسید کربن ( CO2 ) و همچنین بعضی
بخارهای دیگر موجود در هوا ، تشکیل اسید می دهند که به بتن حمله کرده و ضمن
حل کردن و بیرون آوردن بخشی از خمیر هیدراته شده ، توده ای نرم و خیلی ضعیف
را بجای می گذارند . در محیط های صنعتی گوناگون بخصوص در دودکشها و در
بعضی محیط های کشاورزی ، مانند کف محل های تولید و عرضه فرآورده های
لبنیاتی نیز با این نوع حمله مواجه می شویم .
در عمل ، شدت حمله با افزایش خاصیت اسیدی ، افزایش می یابد . حمله در PH
کمتر از 6.5 بوقوع می پیوندد و PH کمتر از 4.5 به حمله شدیدی منتهی می گردد .
سرعت حمله به توانایی یون های هیدروژن در پراکنده شدن در داخل ژل سیمان
( C – S – H ) ، بعد از حل شدن و شسته شدن هیدروکسید کلسیم نیز بستگی
دارد .
بتن توسط آب حاوی دی اکسید کربن آزاد با غلظت حداقل 15 تا 60 ( ppm ) نیز مورد
حمله قرار می گیرد . این آبهای اسیدی ، آب لجن زارها و آب ناشی از ذوب و یخ یا
جمع شدگی می باشند . آب لجن با مقدار دی اکسید کربن بیش از 60 ( ppm )
خورنده بوده و می تواند PH پایینی در حدود 4.4 داشته باشد .
اگر چه فاضلاب خانگی دارای طبیعتی قلیائی می باشد ، اما باعث فرسایش مجاری
فاضلاب می گردد . بخصوص در دماهای نسبتا" بالا ، که ترکیبات گوگرد موجود در
فاضلاب توسط باکتری ها به گاز H2S تعدیل می شوند . این ترکیب به تنهایی عامل
مخربی نمی باشد ، اما در مجاورت رطوبت ، سطح خارج از فاضلاب بتن حل شده و
توسط باکتری ها تحت اکسیداسیون قرار گرفته و سرانجام اسید سولفوریک تولید
می کند . بنابراین ، حمله در بالای سطح جریان فاضلاب رخ می دهد . سیمان بتدریج
حل می شود و فرسایش رو به تَزایُد بتن به وقوع می پیوندد .
حمله هیدروکسید کلسیم کریستالی Ca(OH)2 را می توان با تثبیت نمودن آن ،
کاهش داده و یا از آن جلوگیری نمود .
این کار با پوشش بتن توسط سیلیکات سدیم رقیق شده انجام می شود ،
که سیلیکات های کلسیم را در حفره ها تشکیل می دهد .
| 